عجیب است که انشان ها چقدر راحت از خداوند انتقاد می کنند. به او اهانت می کنند و آن وقت در شگفتند که چرا دنیا این چنین به اضمحلال و نابودی گراییده است.
عجیب است که همه می خواهند به بهشت بروند ُ به شرط آنکه مجبور نباشند کتب الهی ار باور نمایند ُ در مورد آن فکر کنند یا چیزی بگویند و یا حتی از دستورات الهی پیروی کنند.
عجیب است که چگونه شخصی می تواند بگوید من به خدانود معتقدم با این حال از شیطان هم پیروی کند.
عجیب است که شما می توانید هزاران لطیفه را از طریق ایمیل برای دیگران بفرستید و این لطیفه ها همچون حریقی بزرگ به همه جا گسترش می یابند ُ اما همین که شروع به ارسال پیام هایی راجع به خداوند کنید مردم در مورد ارسال آن به یکدیگر تردید می کنند.
عجیب است که چگونه بی شرافتی . گستاخی . زشتی . فساد و وقاحت آزادانه از طریق شبکه های ماهواره گذر می کنند اما از بحث و گفت و گوی آشکار درباره خداوند در مدارس . کارخانه ها و ادارات و... جلوگیری شده و سرکوب می شود.
عجیب است که چطور شخصی می تواند روزهای یکشنیه برای عیسی مسیح یک مسیحی دو آتشه باشد اما در باقی هفته دینش غیر قابل تشخیص باشد.
عجیب است که چگونه زمانی که شما قصد ارسال پیامی مانند این پیام را دارید آن را برای تعادا زیادی از دوستانتان نمی فرستید زیرا به آنچه که آنها اعتقاد دارند مطمئن نیستید و یا اطمینان ندارید که آنها در مورد ارسال این پیام در مورد شما چگونه فکر می کنند.
عجیب است که من بیشتر از نظر خداوند نسبت به خود نگران نظر مردم هستم.
آیا به فکر فرو رفته اید؟
اگر فکر میکنید این پیام ارزشمند است آن را نیز به دیگران بدهید و اگر نیست آن را دور بیاندازید. هیچ کس نمی فهمد که شما این کار را انجام داده اید. اما اگر این فرآیند فکری معنی دار و هدفمند را دور می اندازید پس:
حق شکایت و از شکل گناه آلود دنیا را ندارید!