ستاره

‹‹هر شب ستاره‌ای به زمین می‌کشند و باز این آسمان غمزده، غرق ستاره‌هاست.››

ستاره

‹‹هر شب ستاره‌ای به زمین می‌کشند و باز این آسمان غمزده، غرق ستاره‌هاست.››

عبور شیشه ای

بی توبودن کار من نیست

تادلت نرفته برگرد

ماکه راهمون یکی بود

چراجاده ماروگم کرد

بغض تو باگریه ی من با شکستن وانمیشه

تاتودستامو نگیری

گم شدم پیدانمیشه

جاده هارو با خیالم رج بزن پای پیاده

فکرتنها بودن ما واسه هردومون زیاده

خودمو...پشت سر تو...توی این جاده کشیدم

ردتو نمیگرفتم به خودم نمیرسیدم...

توکنارمن یه کوهی...

من کنارتویه دریا...

ماروباهم آرزو کن

باتومن تمام دنیام...

....

تا میخوام حرف بزنم انگار یکی نمیذاره حرف بزنم و همه ی حرفام تو دلم میمونن....

نمیدونم از دست همه گله کنم یا نه؟....

نمیدونم چرا به این دل نیومده یکمی خوش باشه...اصلا کی گفته همه ی غم و غصه ها واسه منه...

گفته نشده ولی انگار سهمه منه...

چرا اینقدر بعضی ها خیلی ساده وقشنگ بهم میرسن...چرا بعضی ها باید از غصه ی داشتن هم دیوونه بشن؟؟؟...وبه هم نرسن....

نه من هیچکدوم از موردایی که گفتم نیستم...چون دیگه دلم نمیخواد...دلم گرفته از دست این آدما...شکایتمو به کی کنم...

اصلا نمیدونم چه مرگمه...چرا میدونم...ولی تا میخوام بگم نمیتونم...چرا همه ی سختی ها واسه منه...

چرا من باید همه رو با همه ی مشکلاتشون قبول کنم ولی یکی مثل خودم برام دل نسوزونه....

باید یاد بگیرم که احساساتمو تو دلم زندانی کنم...یاد بگیرم که سنگ باشم....

میخوام راحت وآزادوبی دردسر واسه خودم زندگی کنم....

اگه بذارن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ولی این ای کاشها دل آدم رو تا اعماق وجودش میسوزونه...ایکاش خودم رو بخاطر خودم میخواستن....ایکاش محبت حداقل یه نفراز اینهمه آدم رو تو زندگیم باور میکردم...ایکاش بین اینهمه آدم حس غریبی رو نداشتم...مهم نیس....باید بگم و عادت کنم به کلمه مهم نیس....بیخیال....همینجا سعی میکنم هرچیزی که اذیتم میکنه حتی اگه یه خاطره خوب باشه ولی یادآوریش مایه عذابه فراموش که نه ولی بهش فکر نکنم....وبازم همه ی آدما رو مثل همیشه باهمه خوبیا و بدیا قبول کنم...ودیگه برای هیچ کس دلتنگ نشم...هیچ کس و هیچ وقت....

خدایا یه هوای تازه...یه راه جدید ...آروم وبی دغدغه...دور از دورویی وسردرگمی...پراز امید.... 

میدونم که واسه تو کاری نداره......

سلام برپاکترین ماه الهی

وچقدرروزهای قشنگی رو پیش روداریم...روزهای بدون دروغ.بدون بدگویی.بدون غیبت....روزایی که آدم میتونه به وجود پربهای خودش پی ببره وحداقل احساس کنه و بفهمه که چقدر میتونه خوب باشه و تا حالا نبوده... 

کاش قدر این ماه رو بدونیم... 

از شروع شدن این روزهای خوب خیلی خوشحالم...براتون آرزوی سعادت میکنم... 

آهای با شمام...هر چی که بخوای ازدرگاه خدا با دست پر برمیگردی.... 

روز اولی سر سفره افطار فراموشمون نکنید... 

التماس دعا.